آقا عیسی . . .
باشهدا باشی، در مسیر سعادت، سریع تر به مقصد خواهی رسید.
بایگانی
- خرداد ۱۳۹۳ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۵)
- فروردين ۱۳۹۳ (۲)
- اسفند ۱۳۹۲ (۶)
- بهمن ۱۳۹۲ (۲)
- دی ۱۳۹۲ (۵)
- آذر ۱۳۹۲ (۱۴)
- آبان ۱۳۹۲ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۳)
- فروردين ۱۳۹۲ (۵)
- اسفند ۱۳۹۱ (۲)
- بهمن ۱۳۹۱ (۵)
- دی ۱۳۹۱ (۵)
- آذر ۱۳۹۱ (۷)
- آبان ۱۳۹۱ (۱۶)
- مهر ۱۳۹۱ (۳)
- شهریور ۱۳۹۱ (۵)
- مرداد ۱۳۹۱ (۲۴)
آخرین مطالب
- ۹۳/۰۳/۱۶وصیت نامه آیت الله شهید دستغیب
- ۹۳/۰۳/۰۵وصیت نامه آیت الله شهید مدنی
- ۹۳/۰۲/۲۵وصیت نامه شهید احمدی روشن
- ۹۳/۰۲/۲۰وصیت نامه شهید علم الهدی
- ۹۳/۰۲/۰۸وصیت نامه شهید علی صیاد شیرازی
- ۹۳/۰۱/۱۹شهادت...
پیوندهای روزانه
تقدیم به یگانه منجی عالم بشریت، مهدی فاطمه عج
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند
هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود
وَ لَئنِ أَخَّرْنَا عَنهْمُ الْعَذَابَ إِلىَ أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّیَقُولُنَّ مَا یحَبِسُهُ أَلَا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفًا عَنهُمْ وَ حَاقَ بِهِم مَّا کاَنُواْ بِهِ یَسْتَهزِءُونَ سوره هود آیه 8
اگر عذاب را تا مدت معینى (ظهور امام زمان) بتأخیر بیاندازیم با استهزاء خواهند گفت چه چیز آن را باز داشت (و مانع ظهورامام زمان چیست؟) بدانیدروزى که عذاب مىآید از آنها برداشته نمیشود، بلکه برآنان فرود آمده و آنچه را استهزاء بآن میکردند خواهند دید.
از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت شده که درتأویل این آیه شریفه فرمود: أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ اصحاب قائم آل محمد است که سیصد وسیزده نفر می باشند. و در تفسیر عیاشى از حضرت صادق علیه السّلام روایت می کند که فرمود: خداوند اصحاب قائم ما را در یک لحظه مانند ابرهاى پراکنده فصل پائیز جمع می کند.
و در غیبت نعمانى از اسحاق بن عبد العزیز از آن حضرت روایت نموده که فرمود:
«لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ» این عذاب قیام امام زمان وامت معدوده یاران او می باشند. که برابر با سپاه اسلام در جنگ بدر هستند (یعنى 313 تن می باشند). «مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار، متن، ص: 247»
مرحـوم میرزا محمّد تنکـابنـى رحمه الله مـى گویـد کـه در السنه و افواه اشتهار دارد (. . . و خـود ایشان بـه واسطه مرحوم آخوند لاهیجى از آقـا سیّد محمّد «فرزند آقـا سیّد على» صاحب «مناهل» نقل مى کنند) که علاّمه حلّى در شـب جمعه بـه تنهایى به زیارت سیّد الشهداء علیه السلام مى رفت، در حالى که بر الاغى سوار بـود و تازیانه اى در دست مبـارک داشـت. در اثنـاى راه، شخص عربى پیاده به همراه علاّمه راه افتاد و با هم بـه مکالمه مشغول شـدند. چـون قدرى با هم سخن گفتند، بر علاّمه معلوم شد که این شخص مرد فاضلى است.
پس درمسائل علمى باهم صحبت نمودند وعلاّمه فهمیدکـه آن شخص، صاحب علـم وفضیلتِ بسیار ومتبحّر درعلوم است. لذامشکلاتى راکه براى او در علوم مـانده بـود، یک به یک ازآن شخص سؤال مىکرد و اوحـلّ مى نمود تااینکه سخـن در مسئله اى واقع شد و آن شخص فتوایى گفت. علاّمه منـکرآن شد و گفت: حدیثى برطبق ایـن فتوا نداریم.
آن مـرد گفت: شیخ طوسى در تهذیب حدیثى در ایـن باب ذکر کرده اسـت. شما از کتاب تهذیب فلان مقدار ازاوّل بشمارید که درفلان صفحه و فلان سطر، ایـن حدیث مذکور است.
علاّمه در حیـرت شـد که این شخص کیست؟ پـس از آن مرد پرسید: «آیـا در زمان غیبت کبرى مى توان حضرت صاحب الامر علیه السلام را دید یا نه؟»
در ایـن هنگام تازیانه از دست علاّمه افتاد. آن حضرت خم شـد و تـازیانه را از زمین برگرفت و درمیان دست علاّمه گذاشت و فرمود: «چگونه صاحب الزمان را نمى تـوان دید و حال آن که دست او در میان دست توست؟!»
علاّمه بى اختیار خـود را از مرکب به زمین انداخت که پاى آن حضرت را ببوسد. پس غش نمود و چون به هوش آمد، کسى را ندید و پس از آن که به خانه بازگشت، رجوع به کتاب تهذیب نمود و آن حدیث را در همان ورق و همان صفحه و همان سطر که آن حضرت نشان داده بودند، یافت.
علاّمه بـه خطّ خود در حاشیه کتاب تهذیب در آن مقام نوشت: این حدیث را حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف با ذکر صفحه و سطر و محلّ آن، نشان دادند».
مرحـوم تنکابنى رحمه الله مى گوید که آخوند لاهیجى مى گفت: «مـن همان کتـاب را دیدم و در حاشیه آن حدیث، خطّ علاّمه را مشاهده کردم که به مضمون سابق بود».
عنایات حضرت مهدى(علیه السلام)، ص 56، به نقل از قصص العلماء، ص 359
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى بِآیاتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ «سوره هود آیه 8»
یعنى موسى را همراه آیات خود فرستادیم تا قوم خود را از ورطه ظلمانى کفر درآورده بوادى نورانى ایمان رهبرى کند، و آنها را بروزهاى خداوندى متذکر گرداند که در آن آیاتى است براى هر صبرکننده شکرگزارى.
روزهاى خداوندى (ایّامُ اللَّه) سه روز است:
روز ظهور قائم صلوات اللَّه علیه و روز مرگ و روز قیامت.
در خصال صدوق از امام باقر علیه السلام روایت نموده که فرمود «ایام اللَّه» سه روز است:
روز قیام قائم آل محمد، روز رجعت و روز قیامت، و هم صدوق در کتاب معانى الاخبار روایت مزبور را آورده است.
« مهدى موعود-ترجمه جلد سیزدهم بحار، متن، ص: 247 »