عشق...

مرد غسال به جسم و سر من خرده نگیــــر
سالــــیانــست که از داغ حسین لطمه زنم
سر قـبــرم چو بخوانند دمی روضـــه شـام
سر خود با لبـه سنـگ لــحد می شـکنــم

برگرفته شده از makin.blog.ir

هرچه کنی به خود کنی

مرد فقیرى بود که همسرش از شیر گاوشان کره درست می‌کرد و او آن را به تنها بقالى روستا مى‌فروخت. آن زن روستایی کره‌ها را به صورت دایره‌های یک کیلویى مى‌ساخت و همسرش در ازای فروش آنها مایحتاج خانه را از همان بقالی مى‌خرید.

روزى مرد بقال به وزن کره‌ها شک کرد و تصمیم گرفت آنها را وزن کند. هنگامى که آنها را وزن کرد، دید که اندازه همه کره‌ها ٩٠٠ گرم است. او از مرد فقیر عصبانى شد و روز بعد به مرد فقیر گفت: دیگر از تو کره نمىخرم، تو کره‌ها را به عنوان یک کیلویی به من مى‌فروختى در حالى که وزن آن ٩٠٠ گرم است. مرد فقیر ناراحت شد و سرش را پایین انداخت و گفت: راستش ما ترازویی نداریم که کره‌ها رو وزن کنیم ولی یک کیلو شکر قبلا از شما خریدیم و آن یک کیلو شکر را به عنوان وزنه قرار دادیم. یقین داشته باش که به مقیاس خودت برای تو اندازه مى‌گیریم.

برگرفته شده از khodkarenghelabi.blog.ir

خاطره از شهید مجید شهریاری

دکتر خاطره اولین روز تدریسش رابرای ما تعریف کرده بود.می گفت اولین دفعه ای که برای تدریس به کلاس رفتم با توجه به قد نسبتا کوتاه و جثه کوچکم شاگرد ها شروع کردند به متلک گفتن.مثلا می گفتند که استادی برای تو زوده ، بیا بشین.فکر کردند مانند خودشان دانشجو هستم.همین طوری رفته ام پشت میز استاد مانده بودم چه کنم همان زمان معاون دانشکده وارد کلاس شد و به دانشجویان گفت که استادتان آقای دکتر شهریاری هستند.در دانشکده این کار عرف نبود و کار خدا بود که این اتفاق بیفتد.حدود نصف کلاس سرشان را پایین انداختند و نگران بودند که شاید بخواهم تلافی کنم.

از دوستان دوران دانشجویی شهید شهریاری

برگرفته شده از heyatusb.blog.ir

اسارت

سرم را پایین می اندازم تا سر ها را به روی نیزه نبینم...

 اما از روی سایه هم میشود تشخیص داد،

 سایه ی کوچک تر سر برادرم علی اصغر است.

کفن مشکی

کفنم پیرهن مشکی من کاش شود

رنگ مشکی به کفن هم چقدر می آید

برگرفته شده از bpnum.blog.ir