خمسه آل عشق (یاحسن) . . .
پاسخ امام حسن علیه السلام
امام حسن علیه السلام چون پیام عشق را دریافت کرد، فرمود: بهای روی حسن علیه السلام، ناله در بیت الاحزان است، سرود دلنشین، در مقابل آه آتشین است، اگر بلبل، نغمه ی شیرین دارد، بدان جهت است که از خون جگر رنگین است. اگر مصر و طوفان بلا نبود، حُسن یوسف جهان آرا نبود. من هم چون گلگون قبا هستم، نامم مجتبی است. شراب ناب از آن رو به کام دهر دادم که لخته لخته ی جگرم را به سوز زهر خوراندم؛ اکر خونابه ی دل در لگن نمی ریختم، لایق نام حسن نمی شدم. تو هم ای عشق! زمانی شاهد رخسار خواهی شد که داغ ز دل بیارایی؛ اگر داغ نشوی لاله ی سرخ، در باغت ندهند.
گفت حسن ای عشق جان افروز من کی شود رویت نکو بی سوز من
مدتی در گوشه ی بیت الحزن ناله کن از دوری روی حسن
ناله چون آید ز آه آتشین می سراید نغمه های دلنشین
نغمه ی بلبل از آن شیرین بود چون که خون جگر رنگین بود
گر نبودی مصر وطوفان بلا کی شدی اوصاف یوسف بر ملا
بی سبب نَبوَد که نامم مجتبی است چون مرا در عاشقی، گلگون قباست
لخته لخته ریختم خون در جگر تا نهال عاشقی گیرد ثمر
سوختم من سوختم از سوز زهر تا شراب ناب نوشد کام دهر
بس که بشنیدم ز مردم ناسزا هر یکی بدتر ز زهر جانگزا
ریختم خونابه ی دل در لگن تا که باشد لایق نام حسن
زد شراره آن اندر سینه ام طور سینا در جهان آیینه ام
شاهد رخسار و شمع انجمن کی شوی ای عشق بی داغ حسن
گر بسوزی در جهان از داغ من لاله ی سرخت کنند در باغ من
آن زمان خوانند تو را حُسن المآب می درخشی در جهان چون آفتاب
یاعلی؛
